Van Jean-Luc Godard is de uitspraak dat je voor een filmplot niets anders dan een ‘pistool en een meisje’ nodig hebt. Steven Knight laat zien dat het ook met een ‘man, een telefoon en een auto’ kan. Die man is van Locke, opzichter in de bouw. Die auto, een luxe BMW, voert hem en alle spoken uit zijn leven naar zijn noodlot. Locke is vernoemd naar de Engelse verlichtingsfilosoof die het verschil onderzocht tussen rationele en empirische kennis. Dat conflict ligt ook ten grondslag aan deze thriller annex road movie. Locke, Tom Hardy op z’n best, wil het goede doen op een avond dat zoiets heel slecht uitkomt. Terwijl vrouw en zoon hem thuis verwachten en de volgende ochtend 218 betonmortelwagens op de bouwplaats staan voor een complexe klus die alleen hij kan klaren, vertrekt Locke om de verantwoordelijkheid te nemen voor een eerdere misstap. Anders dan zijn vader loopt hij namelijk niet voor problemen weg.

En zo ontdekt hij dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen. Met elk telefoontje dat hij pleegt wordt de situatie penibeler, de stress groter, en zijn stem kalmer. Angstaanjagend. Adembenemend.